De Eerste Wereldoorlog staat bekend als de loopgravenoorlog omdat er massaal loopgraven werden gegraven. Nog nooit was dat gedaan. Het was natuurlijk makkelijker om in zo’n loopgraaf te zitten dan op het slagveld te staan en gelijk neergeschoten te worden. Het was dus een perfecte uitvinding van de Duitsers zou je denken. Maar het nadeel was: luizen, modder tot je bovenbenen, kon er erg ziek worden, er was geen schoon drinkwater en soms dagen geen eten. Maar dat wisten de Geallieerden niet dus zij gingen ook loopgraven graven. In de loopgraven zijn heel veel mensen overleden door ziektes. De meest voorkomende ziekte was loopgravenkoorts. Dat is een vorm van Tyfus. Die ziekte krijg je als een bacil op een lichaamsluis gaat zitten en met een beet van die lichaamsluis stroomt het je bloed in. Dan krijg je koorts boven de 39 graden. Meestal verspreidt de bacterie door je hele lichaam en dan ga je dood. Dus moet je je voorstellen dat er in een zo’n loopgraaf wel duizend van die luizen zaten. Dat was dus ook weer een nadeel van een loopgraaf. Wat ook een nadeel was, was dat de Duitsers gifgas in de loopraven hadden gegooid. Want dat soort spullen had het grote rijk van Duitsland. Maar dat gifgas zat dus overal in die loopgraven en de Geallieerden konden geen kant op. Ja eigenlijk wel naar boven maar dan werden ze neergeschoten door de Centralen. Dus toen zijn er heel veel soldaten dood gegaan of gewond geraakt.